Τα περιστέρια της Πόλης

Ο Θεός της Πόλης
τρομάζει τα περιστέρια
Αυτά βαλτώνουν
Αυτά που κρατούσαν τον Ήλιο στα χέρια

Δεν μπορούν πια
να πετάξουν κοντά Του
να χαρούν τη Θωριά Του
να λησμονήσουν τα Δεινά

Τι Ανεύθυνοι Άγγελοι
όλοι εμείς,ούτε που καταλάβαμε
ότι η ζέστη που απόμεινε
μας βαλσαμώνει

Ένας πλαστικός Ήλιος
μας κάνει να ιδρώνουμε
Μα Πάντα Κρυώνουμε
Σαν άστρα σβηστά,νεκρά

Και πιο μακριά
δεν φτάνει το βλέμμα
Μόνο από ντουβάρι σε ντουβάρι χτυπάει
Ασφυκτιά ο Νους
Ουρλιάζει η Ψυχή

Μα και τα περιστέρια
βρήκαν ένα δρόμο
Βουτούν με χάρη στο λιγοστό Νερό
κι αφήνουν το Φως ν
α τα στεγνώσει

Τη λάσπη να πάρει
Να τα ελευθερώσει
Να τα σώσει
και να τα Λυτρώσει!

Στέλλα Πολίτη